Hungara antologio

Fülszöveg

Hui)S
anfol<
ara
antöTosio
En angle-parolantaj landoj certe, kaj tre versajne ankaű en aliaj landoj de okcidenta Eűropo, Ameriko kaj Azio, la húngara literature estas preskaü nekonata. Ec la őefverko de Madách, La tragedia de V homo, gravega reprezentanto de sia genro, ricevas neniun mención. Per unusola frazo oni eventuale genufleksas al Petőfi, aú aludas al la „mirindaj lirikoj de Hungarujo", kaj preterpasas, car la verkoj mem restas nealireblaj. Tute klare tio rezultigas de la lingva problemo. Tiom pli entuziasme do, mi antaü tridek jaroj malkovris kuné kun miaj esperantistaj kolegoj la hungaran literaturon kiel gin majstre tradukis en Esperanton Kalocsay kaj diversaj aliaj hungaraj talentuloj. Ni tute ravigis pro la aparta tono, intelekteca, sprita, sentema, kiun alportis al ni la tradukoj, antaü cio en „Húngara antologio" (1933). Tiujn tradukojn ni scüs fidindaj, car ili estis faritaj de hungaroj - kiuj gismedole posedis la originalojn -en lingvon flekseblan kaj... Tovább

Fülszöveg

Hui)S
anfol<
ara
antöTosio
En angle-parolantaj landoj certe, kaj tre versajne ankaű en aliaj landoj de okcidenta Eűropo, Ameriko kaj Azio, la húngara literature estas preskaü nekonata. Ec la őefverko de Madách, La tragedia de V homo, gravega reprezentanto de sia genro, ricevas neniun mención. Per unusola frazo oni eventuale genufleksas al Petőfi, aú aludas al la „mirindaj lirikoj de Hungarujo", kaj preterpasas, car la verkoj mem restas nealireblaj. Tute klare tio rezultigas de la lingva problemo. Tiom pli entuziasme do, mi antaü tridek jaroj malkovris kuné kun miaj esperantistaj kolegoj la hungaran literaturon kiel gin majstre tradukis en Esperanton Kalocsay kaj diversaj aliaj hungaraj talentuloj. Ni tute ravigis pro la aparta tono, intelekteca, sprita, sentema, kiun alportis al ni la tradukoj, antaü cio en „Húngara antologio" (1933). Tiujn tradukojn ni scüs fidindaj, car ili estis faritaj de hungaroj - kiuj gismedole posedis la originalojn -en lingvon flekseblan kaj adapteblan, per kiu eblis redoni samtempe la enhavon, la formon kaj la muzikon de tiuj originaloj.
Ni tre baldaü trovis niajn preferatajn aütorojn - miakaze (krom Petőfi kaj Ady) Babits, Kosztolányi kaj Karinthy. Dank' al Esperanto ni rekonis en literaturo fremda agordojn stimulajn kaj inspirajn, kiuj farigis daüra neelsarkebla ero en nia persona kultura evoluo. Tiu ci nova „Húngara antologio" pluetendas (pro la pasado de ankoraü duonjarcento) la gamón prezentitan en la unua, kaj same entuziasme ni voras gin: renovigas nian konatecon kun iuj, goje salutas la novajn. La volumo grave kontribuas al kulturaj intersangoj inter la nacioj.
William Auld Vissza